Do gali podczas której poznamy Laureatkę lub Laureata konkursu Nauczyciel Jutr@ pozostał tydzień. To dobra okazja, aby poznać lepiej osoby, które zostały wyróżnione przez jury i nominowane do tego tytułu.
Agnieszka Kownatka-Ruszkowska, Szkoła Podstawowa nr 306 im. ks. Jana Twardowskiego, Warszawa nauczycielka bibliotekarka
Działa w myśl zasady - "biblioteka dobre miejsce dla człowieka" i dba o to, żeby każdy (uczeń, nauczyciel, rodzic) czuł się w bibliotece mile widziany. Biblioteka cały dzień tętni życiem, a podczas przerw po prostu pęka w szwach i jest - według deklaracji uczniów - najlepszym miejscem w szkole.
Prowadzi Instagram biblioteki, korzysta z multimediów podczas zajęć bibliotecznych oraz zastępstw, wykorzystuje Kahoot!, edukacyjne zasoby YouTuba, filmy, qr kody itp.
Zawsze była bardzo entuzjastycznie nastawiona do dzieci, czytania i technologii. Niemniej do korzystania z niej w procesie promocji czytelnictwa w jeszcze większej mierze skłoniła ją pandemia, zwłaszcza pierwszy lockdown, który zamknął nas w domach. Nie wyobrażała sobie bycia z dala od czytelników, dlatego postanowiła utworzyć konto biblioteki na Instagramie i w ten sposób się z nimi komunikować.
Atmosfera zaufania panująca w bibliotece powoduje, że młodzież chętnie opowiada o tym, co robi w internecie, z jakich aplikacji korzysta. Bardzo często jest to okazją do porozmawiania o potencjalnych zagrożeniach, kształtowaniu swojego wizerunku w sieci, zawieraniu znajomości, nadużywaniu mediów społecznościowych itp.
Pomysł ze stworzeniem konta biblioteki na Instagramie wypłynął od młodzieży i jest z powodzeniem kontynuowany od 2,5 roku. Wielu funkcjonalności tego medium społecznościowego nauczyła się od uczniów.
Alicja Jędrzejak, Szkoła Podstawowa nr 53, Szczecin, matematyka
W swojej pracy stara się jak najwięcej korzystać z narzędzi aktywizujących uczniów na lekcjach. Okres zdalnej nauki był dla niej takim momentem kiedy poznała i zaczęła stosować bardzo dużo nowoczesnych narzędzi. Widziała, że ciekawe lekcje bardzo wspierają realne zaangażowanie uczniów w lekcję, co przekładało się na wzrost poziomu ich wiedzy. W pracy z młodzieżą najważniejsze dla niej jest budowanie relacji i pozytywnej atmosfery, odczarowywanie tej "strasznej matematyki". W ostatnim roku szkolnym po bardzo długim okresie zdalnego nauczania postanowiła dać szansę uczniom na to co najważniejsze: odbudowanie relacji i szansy na bezpośredni kontakt w grupie, ponieważ to ten obszar najbardziej ucierpiał w ostatnich latach.
W ostatnim roku szkolnym wraz z innymi nauczycielami dostrzegła problem z uzależnieniem młodzieży od smartfonów. Zamiast zabraniać i strofować, postanowiła ich inspirować. Wykorzystała do tego nowoczesny sprzęt który pojawił się w szkole w związku z programem "Laboratoria Przyszłości", którego jest jedną z głównych szkolnych koordynatorek. Pozwolił on pokazać uczniom jak fantastycznie można wykorzystać nowe technologie do realizacji zadań w grupach.
Bardzo często rozmawia z uczniami na temat różnych aplikacji z których korzystają, wymieniają się tym, co interesującego udało się znaleźć w sieci. Taka wymiana na linii nauczyciel i uczeń bardzo uczniów wspiera, dzięki temu czują, że mają duży wpływ na swoje życie w szkole.
Ewelina Wójcik, V Liceum Ogólnokształcące im. Jana III Sobieskiego w Białymstoku, j. polski, j. angielski
Najważniejsze w pracy z młodzieżą jest dla niej umożliwianie im przekraczania różnorakich granic. Pracuje z uczniami z różnych środowisk społecznych i w różnej sytuacji majątkowej. Próbuje pokazać im, że na poziomie szkoły średniej wiele zależy od nich: jak się będą uczyć, w co zechcą się zaangażować. Pokazuje, że język obcy daje wiele możliwości i że są oni w stanie go przyswoić.
Jest bardzo zaangażowana w prowadzenie projektów międzynarodowych na platformie www.etwinning.net W bardzo dużym stopniu używa technologii cyfrowych oraz zasobów edukacyjnych z internetu. W ramach międzynarodowych projektów na platformie etwinning, w które zaangażowała się ze względu na potrzeby zgłaszane przez uczniów, tworzy wspólne zadania wykorzystując różnorakie narzędzia. Zauważyłam, że udział w tych projektach umożliwia uczniom używanie języka angielskiego w naturalnym środowisku, przełamują dzięki temu swoją nieśmiałość i nabierają motywacji do dalszej nauki.
Prowadzi gazetkę szkolną, włączając pomysły uczniów do pracy. Młodzi dziennikarze sami wybierają tematy, o których chcą pisać, wybierają też rozmówców i sposób prezentowania treści. Prowadzi dodatkowe zajęcia wyrównawcze dla osób, które mają problemy z nauką. Tych najzdolniejszych natomiast wspiera zachęcając ich do udziału w konkursach i proponując dodatkowe materiały. Na godzinie wychowawczej rozmawia z uczniami na temat ich aktywności i wyzwań w sieci. Oglądają też filmiki poświęcone tej tematyce.
Tomasz Ordza, Szkoła Podstawowa im. Kazimierza Nowaka w Dąbrówce, biologia i chemia
Uważa, że w dobie cyfrowej szkoły innowacyjną formą pracy z uczniami w ramach lekcji jest kooperacja w zespołach międzynarodowych. Ogromnym bodźcem do jego rozwoju jako nauczyciela jest platforma eTwinning.
W ostatnich latach zrealizował wraz z uczniami kilka projektów, których osią oddziaływania były przedmioty science. Wszystkie projekty były osadzone w metodyce i założeniach STEAM. Podkreśla, że interdyscyplinarność i mnogość kontekstów w nauczaniu przedmiotów science, pozwala na integrację wiedzy i umiejętności pomiędzy różnymi przedmiotami szkolnymi, co z kolei skutkuje odbieraniem przez uczniów procesu uczenia się jako procesu ciągłego i skutecznego i integracją społeczności szkolnych i wszechstronny rozwój uczniów. Prowadzone przez niego lekcje charakteryzuje to, że przyciągają uczniów doświadczeniami, zajęciami terenowymi, ale także niezwykle dużą możliwością zastosowania nowoczesnych metod nauczania, w tym korzystania z zasobów internetu.
Realizowane przez niego pomysły przekładają się na różnorodną współpracę z różnymi instytucjami zarówno podczas edukacji zdalnej, jak i stacjonarnej np. z naukowcami z Wydziału Biologii UAM, artystami z UAP i nauczycielami i uczniami z różnych zakątków Europy.
Dzięki metodzie projektu uczniowie dowiadują się, że nauka to odkrywanie i wyjaśnianie obiektywnie istniejącej rzeczywistości za pomocą tworzenia hipotetycznych modeli i ich testowania. Stają się oni badaczami rzeczywistości i otwierają się na nowe sposoby postrzegania badanych zjawisk i mechanizmów.
Aldona Rumińska-Szalska, Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 105 w Krakowie im. L. Wawrzyńskiej, nauczyciel współorganizujący proces kształcenia (pedagog wspomagający)
Mówi, że w pracy pedagoga wspomagającego z uczniami niepełnosprawnymi i nie tylko, najważniejsze jest, aby uczeń mógł udowodnić sobie swoją sprawczość, użyteczność, umiejętność, talent, aby był Wielkim w swoich oczach i porównywał się przede wszystkim ze sobą samym. Dokonuje się to drogą małych (codziennych) i wielkich (tych mniej codziennych) sukcesów, którym towarzyszy śpiew, uśmiech, a niekiedy łzy. Aby sukcesy mogły zaistnieć dziecko musi mieć wolę nauki i pracy, odwagę do błędów, dostrzegania w nich kreatywnych szans dalszych aktywności.
Jako humanista z krwi, kości i duszy, prowadziła walkę przed zaangażowanym stosowaniem TIK. Postanowiła jednak wyjść poza wygodną strefę komfortu na rzecz zróżnicowanego, odważnego i twórczego kreowania pracy z uczniami. Momentem zwrotnym było nauczanie zdalne, które poniekąd wymuszało sprawność posługiwania się programami komputerowymi w procesie edukacji. A motywatorem była oferta interesujących kursów i szkoleń prowadzona głównie w formie online, ciekawe zasoby baz konkursowych uwzględniające wykorzystanie w pracy dydaktycznej TIK, ale także wola własnego przejścia na wyższy poziom pracy.
Chcąc zrównoważyć czas poświęcany rozrywkom przy komputerze a aktywnościami o charakterze prozdrowotnym, przygotowała uczniów do krakowskiego konkursu literacko-plastycznego: "Żyj bezpiecznie, jedz zdrowo, a z komputera korzystaj z głową". W ramach przygotowań uczniowie zorganizowali przedsięwzięcie: "O czasie na czacie. Efekt – aż sześciu laureatów konkursu.
Sebastian Walczak, Szkoła Podstawowa nr 58 im. Jerzego Kukuczki w Poznaniu, j. polski
Według niego szkoła nie może być odkotwiczona z rzeczywistości. Nauczyciel i uczeń muszą gonić za nowoczesnością. Dlatego tworzy lekcje w Genially, gra z uczniami w gry ortograficzne na Worldwallu, układa puzzle z częściami mowy w LearningApps, tworzy wideoblogi z wycieczek szkolnych, czy wykonuje koronę Balladyny na drukarkach 3D.
Postanowił odświeżyć spojrzenie na gramatykę i kanon lektur: postawił na przekaz medialny. Jeżeli wszystko dzieje się przez media społecznościowe (Facebook, YouTube, TikTok) to i on tą okrężną drogą postanowił dotrzeć "do klienta". Tak narodził się pomysł "oprowadzania po lekturach" w parodii Roberta Makłowicza. Po materiały dostępne w szkolnych zasobach sięgnęło ponad 85% wszystkich uczniów. Także tych, których osobiście nie uczy. Od tego momentu poczuł, że ma to sens.
Kiedy dzieci zobaczyły "polonistycznego Makłowicza" same zaczęły się zgłaszać z nowymi pomysłami. Dzieci nie chciały zostać drugim Makłowiczem i miały kompletnie inny pomysł na zdobycie internetu. Tak powstał projekt "Lektury w Minecrafcie". Uczniowie przybliżają treść utworu lub jego fragment zwykle w humorystyczny sposób ilustrując jego fabułę streamingiem z jednej z najpopularniejszych gier sieciowych jaką jest Minecraft. W "Lekturach w Minecrafcie" uczeń wykorzystuje wiedzę z: języka polskiego (musi przeczytać książkę, o której opowiada), montuje projekt (informatyka), podkłada muzykę (muzyka), komponuje obraz z dźwiękiem i treścią (plastyka), często odwołuje się do historii np. wykorzystanie zbroi, artefaktów przez postaci (historia).
Marta Brzeżawska, Szkoła Podstawowa w Niebieszczanach, j. polski
Ma świadomość, że dzięki technologii może kształcić również osobiste i interpersonalne. Ma to ogromne znaczenie w podejściu ucznia do nauki - motywacji i planów na przyszłość. W tym środowisku cyfrowym uczniowie z wykorzystaniem różnorodnych narzędzi i zasobów internetowych nabywają kompetencji poprzez wykonywanie zadań łączących teorię z praktyką, a także wymagających kreatywności i autentycznej radości z nauki. Jeśli omawia lekturę, wykorzystuje portfolio, escape roomy, mapy myśli. Tworzy z uczniami cyfrowe książeczki, komiksy, memy.
W grudniu 2019 r. została doradcą metodycznym dla nauczycieli języka polskiego i świat technologii pochłonął ją na dobre. Od początku postawiła na swój rozwój, dlatego wzięła udział w szkoleniu ORE w Sulejówku. Tam odkryła tajemnice cyfrowego świata, który do tej pory był dla niej całkowicie nieznany. Poznała od podszewki narzędzia, platformy i aplikacje. Po powrocie do pracy zaczęła prowadzić lekcje z ich wykorzystaniem. Wraz z uczniami tworzyła niesamowite treści, kreowała nowatorskie formy wypowiedzi w oparciu o aplikacje, grała w lektury.
Przekazała uczniom i uczennicom wiedzę na temat narzędzi cyfrowych, nauczyła ich tego, jak mogą je wykorzystywać. Dzięki temu wiedzieli, że to, czego się uczą jest istotne i ważne dla nich. Potrafili rozwiązywać problemy, kształcili myślenie krytyczne. Przy okazji poczuli smak sukcesu: zwyciężali w konkursach, zdobywali tytuły, nagrody ( informacje na blogu)
Bogusława Mikołajczyk, Zespół Szkół Chemiczno-Medycznych i Ogólnokształcących, Biologia, bioanalityka, farmakologia, Tarnowskie Góry
Uczestniczy w szkoleniach, aby zabierać ze sobą coś, co mogę ofiarować uczniom. Nie wyobraża sobie lekcji bez WielkiegoOgrodnicusa.exe – zgrywalizowanej botaniki - wielopoziomowej gry z nauką notowania, planowania i wykorzystania ponad kilkunastu narzędzi TIK czy kolejnej już gry „Zostań zoologicznym bankierem”. Grywalizacja jest dla niej narzędziem, dzięki której bazuje na rozwoju, a nie pogoni za stopniami.
Kiedy rozpoczęła pracę w technikum, pragnęła zachęcić uczniów do nauki i była zdziwiona, że pięknie ilustrowane podręczniki nie spełniały tej roli. Warsztaty z zakresu neurodydaktyki, grywalizacji i myślenia wizualnego zaowocowały u niej powstaniem fanpage'a Biologus designans i odmiennym podejściem do prowadzenia lekcji. Skupia się na tym, jak lubi uczyć się mózg ucznia, na samodzielności uczniów, ich działaniu, czy stosowaniu narzędzi TIK podczas przedmiotów zawodowych. Efekt - lekcje są żywe, z tempem, z faktycznym udziałem uczniów.
Chętnie korzysta z pomysłów uczniów. Pokazują jej filmy edukacyjne na YouTube, np. z zakresu fantastyki naukowej, albo przesyłają zdjęcia swoich preparatów. To dzięki nim poznała świetne kanały na YouTube z filmami o zombie mrówkach, czy niesporczakach. Obecnie jest na etapie opanowywania Instagrama i TikToka w czym wspiera ją kilku uczniów, którymi się chętnie inspiruję, bo robią świetną robotę. Z racji tego, że sama doświadczyła hejtu, często rozmawia z uczniami o aktywności w sieci, o granicach w publikowaniu zdjęć, czy kulturze komentowania.
Agnieszka Burak, Zespół Szkół w Czernikowie, edukacja wczesnoszkolna, informatyka
Stara się, aby uczniowie doświadczali edukację wszystkimi zmysłami. Podczas zajęć przeprowadzają liczne doświadczenia i eksperymenty. Uczniowie korzystają z rozszerzonej rzeczywistości m.in. kolorują kolorowanki, a następnie ożywiają je w aplikacjach wgranych na tablety i smartfony. Tworzy dla nich gry terenowe z wykorzystaniem nowoczesnych technologii i kodów QR. Podczas utrwalania materiału przygotowuje stacje zadaniowe oraz korzysta z interaktywnych quizów. Dąży do tego, aby uczniowie realizowali swoje pasje i zainteresowania, a edukacja była dla nich fascynująca podróżą.
Jej uczniowie za wynalazki i gry zostali kilkukrotnie nagrodzeni w ogólnopolskim konkursie „Ambasador Szkolnej Wynalazczości”, który jest organizowany przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej. Odnoszą liczne sukcesy w konkursach naukowych, plastycznych i filmowych.
Pokazuje dzieciom, że nie ma rzeczy niemożliwych. Z tego względu brała wraz z uczniami udział projekcie, którego celem było zbadanie przestrzeni kosmicznej. Dzieci w ramach Programu miniSAT przygotowały eksperymenty, które zostały wysłane do stratosfery, a następnie sprowadzone na Ziemię.
Do zmiany podejścia pracy z uczniami i aktywnego korzystania z zasobów cyfrowych zainspirowała ją otwartość dzieci na nowe technologie. Zauważyła, że kiedy wprowadza nowe technologie oraz różnorodne aplikacje uczniowie chętniej i efektywniej się uczą.
Krystyna Sadek, Milickie Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci i Osób Niepełnosprawnych, nauczanie uczniów z niepełnosprawnością sprzężoną w tym z autyzmem
Podczas zajęć edukacyjnych dla uczniów ze sprzężnymi niepełnosprawnościami w tym z autyzmem wykorzystuje tablety. Korzystanie z tabletów w codziennych zajęciach wpłynęło w znaczący sposób na funkcjonowanie osobiste każdego z uczniów oraz całej klasy. Wcześniej byli to uczniowie, którzy wykazywali bardzo krótką koncentrację uwagi, a przy tym prezentowali szereg zachowań trudnych i nieakceptowanych społecznie.
Obecnie wszyscy są wyciszeni, skoncentrowani na zajęciach, bardzo zmotywowani i aktywni. Żaden z uczniów nie prezentuje zachowań trudnych, a przy tym każdy dba o swój sprzęt . Młodzi ludzie poznają i realizują takie tematy, które wcześniej w ogóle niemożliwe byłyby do wprowadzenia z uwagi na stan psychofizyczny uczniów. Osoby z autyzmem zaczęły nawiązywać relacje ze swoimi kolegami, komunikują się, nawet jeśli nie posługują się mową czynną.
Najważniejszym efektem tych działań jest również to, że między dziećmi nawiązały się relacje koleżeńskie, pomagają sobie i są empatyczni. Są to szczególnie ważne cechy u osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Uczniowie nie chcą wychodzić z klasy po skończonych zajęciach i ciągle dopominają się o kontynuację zajęć .
Traktuje swoich uczniów jak parterów w edukacji, a jednocześnie młodzi ludzie są dla niej inspiracją do dalszych działań. Jeżeli uczniowie wykażą tylko zainteresowanie danym tematem czy aktywnością, natychmiast podejmuje wyzwanie w celu przygotowania odpowiednich pomocy i tablic do tabletów.